به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی....
اونی که زود میرنجه، زود میره، زود هم برمیگرده.
اما اونی که دیر میرنجه، دیر میره، اما دیگه برنمیگرده..
.…..
به یک جایی از زندگی که رسیدی می فهمی رنج را نباید امتداد داد، باید مثل یک چاقو که چیزها را میبرد و از میانشان میگذرد. از بعضی آدمها بگذری و برای همیشه تمامشان کنی.
…...
بزرگترین مصیبت برای یک انسان این است که نه سواد کافی برای حرف زدن داشتهباشد
نه شعور لازم برای خاموش ماندن.
…...
مهم نیست که چه اندازه می بخشیم، بلکه مهم این است که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود دارد.
…...
شاید کسی که روزی با تو خندیده است را از یاد ببری، اما هرگز آنرا که با تو اشک ریخته است را فراموش نخواهی کرد.
…...
توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگترین هنر جهان است.
.…..
از درد های کوچک است که آدم می نالد، وقتی ضربه سهمگین باشد، لال می شوی.
…...
اگر بتوانی دیگری را همانطور که هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو واقعی است.
…...
همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته.
کسی که دوستت داره، همش نگرانته.به خاطر همین بیشتر از اینکه بگه دوستت دارم میگه مواظب خودت باش